Interview met Mila Van Goethem

•Mila, stel jezelf en je werk eens voor
Ik volgde specifiek „Strip Tekenen” in St-Lucas, Brussel.  
Vorig jaar werd een strip uitgebracht bij de organisatie TEJO (zij geven psychologische hulp aan jongeren). De strip noemt „EMMA nu ik hier toch ben” en kwam er in samenwerking met Marc Legendre en mezelf. Deze maand wordt de strip in scholen verdeeld over gans Vlaanderen, samen met een pedagogische bundel.
Uitgeverij Extra brengt rond november "Potpourri" van Annelies Verbeke opnieuw uit, met verstripte versies van haar kortverhalen. Eén ervan, Hond Zonder Naam, is volledig door mij herwerkt.
•Waarom zou een jongere voor deze opleiding  moeten kiezen en wat voor opdrachten komen aan bod?
Deze strip-afdeling is de enige in en rond het Antwerpse!
Dus, heb je een sterke fantasie om personages en verhalen te bedenken dan kan je hier die hier leren vorm geven. Alle genres kunnen: van humor tot horror!
En niet te vergeten, verschillende technieken komen aan bod.
Na de opleiding weet je hoe je een strip kan maken, maar wat je geleerd hebt kun je ook gebruiken in illustraties of gamedesign, bijvoorbeeld.
•Heeft de strip nog een toekomst?
De papieren strips zullen zeker blijven bestaan want er is een markt voor de verzamelaars, de echte „die hards”. Maar ook het digitaal tijdperk is succesvol met de WebComics.
Door de popularisering van Graphic Novels zie ik ook een mooie toekomst in de strips. Het wordt steeds meer als een kunstvorm gezien. Er ontspruiten steeds nieuwe ideeën, van journalistiek werk naar abstracte composities. Er staat volgens mij nog een interessante evolutie te wachten voor de stripwereld.
•Heb jij zelf lievelingsstrips?
Als kind las ik zelfs „Sam" en "Urbanus”. Inderdaad!  En niet persé "zelfs", want er zijn nog steeds veel fans van die strips in de klas. Ik wou het graag meedelen om te tonen dat ik daar ook nog voor open sta, ondanks mijn voorkeur voor volwassen strips. Uit alle genres kan je wel iets leren! Ik heb wel een voorkeur voor realistische verhalen en situaties die herkenbaar zijn. De Underground-beweging interesseert me, en strips zoals "Ghost World” en „Wet Moon”, hebben me overtuigd om striptekenaar te worden.
Een strip kan je moeiteloos lezen. Maar je hebt tussen de vakjes genoeg plek om zelf te fantaseren. Je krijgt niet alles op een bordje. En dat vind ik zo interessant aan strips.