Laura Faes ging samen met leerkracht An Pallemans naar de ceremoniële plechtigheden van Flanders Fields Memorial Garden. Als scholen namen zij eerder al deel aan enkele symbolische acties in Vlaanderen waarbij ze aarde uit de Westhoek in zandzakken schepten om die te verspreiden in de "Memorial Garden" in Londen. Hieronder kan je het pakkende verslag lezen van Laura Faes, leerlingen van 7 Kinderzorg uit Stedelijk Lyceum Lamorinière.
Flanders Fields Memorial Garden in Londen
4 dagen om nooit meer te vergeten!
Samen met mevrouw Pallemans met de Eurostar naar Londen voor de plechtige ceremonie van “Flanders Fields Memorial Garden”. Wat moet ik verwachten, zal mijn Engels goed genoeg zijn, wat ben ik enorm nerveus. De spanning begint te stijgen wanneer we in Londen aankomen. Eerst moeten we mevrouw Kim Allen en leerling George Bone zoeken. Een eerste opluchting, het zijn zeer aangename mensen en even enthousiast als wij.
Op de ceremonieplaats aangekomen merk ik dat er veel volk is en dat er de nodige nieuwszenders aanwezig zijn. Ik voel de spanning stijgen, bijna is het zover. We moeten allemaal gaan plaats nemen voor de ceremonie. Daar komen ze dan. Eerst arriveert Koning Filip samen met Vlaams minister-president Geert Bourgeois. Kort daarna komen Prins Philips en prins William aan. Prins William kijkt mijn richting uit en ik ben nu al onder de indruk. Koningin Elisabeth komt als laatste aan, wat een imposante dame. De Last Post wordt ingezet, 2 minuten stilte, wat een impact. Dit raakt me dieper dan ik had verwacht. De ceremonie gaat verder. De ene indruk komt na de andere, vooral wanneer de Koningin de bloemenkrans neerlegt en buigt. Ook Koning Filip legt, namens de Belgische bevolking, bloemen neer. Na de ceremonie gaan we het monument van dichterbij bekijken. Het monument is een cirkel met als diameter de opening van het gat in de Menenpoort te Ieper. De cirkel is opgevuld met al de zandzakjes die onze school en 40 andere Vlaamse scholen vorig jaar hebben gevuld. Op de stenen rand rondom staat de tekst “In Flanders Fields the poppies will grow …”. Ook staan alle namen van de verschillende begraafplaatsen erop vermeld. We vinden “onze” begraafplaats. Tijdens de receptie nadien kom ik in oogcontact met Prins William en loopt Koning Filip tegen me aan. Ik ben diep onder de indruk, dol enthousiast en enorm geëmotioneerd. Mijn dag kan niet meer stuk.
Nog steeds in een trance gaan we onder begeleiding van Kim en George een stukje van Londen ontdekken. De Londen Eye, Big Ben, de Thames, weer de ene indruk na de andere. Slechts 1 dag in Londen en al zoveel te vertellen. Een hele dag met een glimlach op mijn gezicht rondgelopen.
Op dag 2 ga ik samen met mevrouw Pallemans naar de Londen Tower. Rondom de Londen Tower heeft een kunstenaar een rode zee van Poppies gemaakt. Iedere poppie staat voor een gesneuvelde Britse soldaat. Zoveel poppies, dus eigenlijk zoveel doden. (888 246). Nu begin ik te beseffen hoeveel soldaten er voor onze vrijheid hebben gestreden en spijtig genoeg overleden zijn. Een massa volk op de been, iedereen wil dit uniek monument bewonderen en vastleggen voor altijd. Tijdens het bezoek aan de Londen Tower worden we gegidst door een fantastische Yeoman. Ik hang werkelijk aan zijn lippen, wat kan die man vertellen. We zijn in het totaal 4u in de Londen Tower gebleven. Maar het voelt of we er maar eventjes waren. Weer zoveel om te zien, zo indrukwekkend en emotioneel.
Op dag 3 is er de Major Parade en het bezoek aan het oorlogsschip HMS Belfast. Het is een oorlogsschip van Wereldoorlog 2. Via dit oologsschip zijn de zandzakjes vorig jaar in Londen aan wal gekomen. Ik ben verbaasd over de werking en de grootte van het schip. Wat ben ik blij dat ik nu leef en nooit op zo een schip zal moeten werken.
De dag wordt afgesloten met schitterend vuurwerk boven de Thames, spijtig genoeg is er dan een wolkbreuk. Kletsnat keren we terug naar ons hotel.
De laatste dag breekt aan, rememberance day. Vandaag is er de 2de ceremonie. Nu zijn alle Vlaamse en Britse partnerscholen aanwezig. Wederom is er de Last Post met 2 minuten stilte. Meer dan 80 jongeren en hun leerkrachten die hun mond houden en stilstaan, het is eens iets anders. De verbazing kan je van mijn gezicht aflezen. Een Britse leerling speelt viool, een Vlaamse en Britse leerling lezen het Flanders Fields gedicht voor, er wordt doedelzak gespeeld. De emoties gieren wederom door mijn lichaam. We krijgen een uitleg over het monument en hoe alles tot stand is gekomen. Het was een verloren plaats die nu omgetoverd is tot een prachtige, symbolische ering van de gesneuvelde soldaten van WO1. Ik vind het zeer moeilijk om al mijn gevoelens neer te schrijven. Zo onder de indruk ben ik. Ook George, mevrouw Allen en mevrouw Pallemans zijn geraakt door dit moment.
DIT VERGEET IK NOOIT MEER EN ZAL IK ZEKER VERDER VERTELLEN AAN MIJN KINDEREN EN KLEINKINDEREN!
Laura Faes, leerling van 7 kinderzorg Stedelijk Lyceum Lamorinière, 9 november 2014.
Meer foto's vind je hier.
